„Żeby Polska była Polską” przez 123 lata niewoli walczyły pokolenia Polaków. To im zawdzięczamy wolność, poczucie dumy narodowej, możliwość pielęgnowania polskich tradycji oraz honorowania bohaterów. Nikt w prezencie nie dał nam Polski. Wywalczyli ją nasi przodkowie dzięki swej sile, woli i ofiarności. To im składamy hołd 11 listopada.
Uczniowie klasy V c i chór szkolny zaprosili społeczność naszej szkoły w podróż do przeszłości. Wierszem i piosenką opowiedzieli „Jakie były Ojczyzny losu koleje, jakie Polska przeżyła dzieje, jak bardzo pragnęła wolności”.
Pociąg do niepodległości prowadzony przez Emilkę Bednarz i Dominka Mroza zatrzymał się na kolejnych stacjach: I – NIEWOLA, II – POWSTANIA, III – I WOJNA ŚWIATOWA
i IV – WOLNOŚĆ. Odwaga, męstwo i upór Polaków zaowocowały w końcu odzyskaniem niepodległości i Rzeczpospolita powróciła na mapę Europy.
My mamy dziś szczęście dorastać w wolnym kraju. Pamiętamy jednak o tym, że przodkom jesteśmy winni pamięć, a Ojczyźnie – miłość. Uroczysta akademia zakończyła się odśpiewaniem piosenki:
Ja to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło
w kraju nad Wisłą,
ja to mam szczęście.
My mamy szczęście!
Występ uczniów klasy V c przygotowały panie: Barbara Hońdo, Barbara Sanek i Elżbieta Janas, autorką pięknej oprawy plastycznej była pani Jolanta Szarkowicz-Baca, chórem dyrygowała pani Renata Wieczorek, o nagłośnienie zadbał pan Józef Bommersbach.